"Kammerflimmern" to film niestety zły, a może nawet bardzo zły. I był on skazany na porażkę już (chyba) na etapie pisania scenariusza. Hölzemann raz jeszcze udowodnił, że Niemcy nie potrafią kręcić filmów finezyjnych, alegorycznych. Reżyser i zarazem scenarzysta próbował dotknąć problemów metafizycznych, lecz porusza się w nich z gracją wyrzuconego na plażę wieloryba. Główny bohater ma, z powodu przeżyć z dzieciństwa, być jakimś typem specjalnej troski. Jednak w filmie można to zauważyć tylko dlatego, że wszyscy wokół o tym trąbią. Tak naprawdę z tego co widać (nie słychać) Crash wcale nie jest osobą w jakiś sposób wyróżniającą się na tle innych postaci. Może nawet jest nieco bardziej nudny, bo też jazda na deskorolce trudno uznać za szczyt indywidualizmu. Cała kwestia przeznaczenia i śmierci to zaś już prawdziwe jaja na bekonie w porcjach gwarantujących zawał serca. Poziom niezdrowego kiczu i do tego serwowanego jak najbardziej na poważnie poraża. Naprawdę Hölzemann lepiej zrobi porzucając metafizykę w kolejnych filmach na rzecz bardziej trzeźwego patrzenia na świat swoich bohaterów.